Zazwyczaj stosuje się: furazydynę (furagina, furaginum), trimetoprim, kotrimoksazol lub cyprofloksacynę. Furagina jest lekiem, który skutecznie zwalcza objawy zapalenia pęcherza, ponieważ hamuje namnażanie się bakterii E. coli w drogach moczowych (działa bakteriostatycznie). Co więcej, taki lek na zakażenie układu moczowego znajduje Po pierwsze wizyta u lekarza. Jednym z podstawowych objawów zakażeń układu moczowego u dzieci jest gorączka. Oczywiście może ona sugerować wiele innych chorób, ale co najmniej% dzieci, które mają podwyższoną lub wysoką temperaturę, choruje właśnie na infekcje dróg moczowych. To bardzo ważne, żeby rodzice zgłosili się do Nasiadówki – zioła mogą przydać się nie tylko do picia. Przygotuj napar z ziół rumianku, nagietka czy też kory dębu, a następnie dodaj go do kąpieli. Zioła załagodzą podrażnienia i będą działać przeciwzapalnie. To dobre rozwiązanie, gdy męczy cię infekcja układu moczowego, ale także infekcja intymna. Przyczyny zapalenia pęcherza u dzieci są nieco inne niż u osób dorosłych. Infekcja pęcherza u dzieci może być spowodowana defektami w budowie anatomicznej dróg moczowych, nieprawidłową pracą pęcherza lub niewłaściwą higieną. Istnieją wady wrodzone, które mają wpływ na wystąpienie zapalenia pęcherza u dzieci. Przykładem INFEKCJA DRÓG MOCZOWYCH DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o INFEKCJA DRÓG MOCZOWYCH DZIECKA; infekcje dróg moczowych Adenowirusy to grupa wirusów powodujących ostre infekcje dróg oddechowych, układu pokarmowego, moczowego, a także oczu. Infekcje adenowirusami mogą występować o każdej porze roku. Najczęściej rozwijają się w pierwszym roku życia dziecka. Leczenie infekcji adenowirusowych polega na nawadnianiu dziecka i obniżaniu gorączki. Przebyty uraz krocza czy infekcja dróg moczowych w niedługim odstępie czasowym może odpowiednio ukierunkować rozumowanie lekarza. Wiodącym badaniem diagnostycznym jest uretroskopia – to badanie obrazowe przy użyciu specjalnego narzędzia optycznego, wprowadzanego do cewki moczowej, co pozwala na wizualizację zajętej chorobowo okolicy. Jak rozpoznać infekcję dróg moczowych u małych dzieci? Dorosły nie ma zwykle trudności z lokalizacją dyskomfortu spowodowanego zakażeniem układu moczowego. Niestety, u małych dzieci, zwłaszcza niemowląt, symptomy są znacznie trudniejsze do rozpoznania i mogą być mylone z wieloma innymi przypadłościami. U nastoletnich dzieci, u których wcześniej nie pojawiały się podobne problemy zdrowotne, lekarz może zlecić wyłącznie badanie ogólne moczu. Można także zastosować testy paskowe na infekcje dróg moczowych (na obecność azotynów w moczu). Nie są one jednak wystarczająco czułe, stąd ujemny wynik nie przesądza o braku zapalenia Zdarza się dużo rzadziej niż wirusowa. Choroba wywołana przez bakterie może dawać podobne objawy do zakażenia wirusowego, jednak objawy są bardziej nasilone, czas trwania choroby przedłuża się, objawy nasilają się z dnia na dzień i stan dziecka jest coraz gorszy. Może być konieczna hospitalizacja, zwłaszcza w przypadku niemowląt. 1qEZ. Zakażenie układu moczowego u niemowląt często jest trudne do rozpoznania, ponieważ może nie dawać żadnych typowych objawów chorobowych, a jedynie skutkować wysoką gorączką. Maluszek jest senny, osłabiony, nie chce jeść. Jeśli dziecko ma wysoką temperaturę ciała, ale nie kaszle i nie ma kataru, warto poprosić lekarza o skierowanie na badanie moczu, by wykluczyć zapalenie dróg moczowych. Zakażenie układu moczowego (ZUM) jest spowodowane przez bakterie i obejmuje zazwyczaj dolny odcinek dróg moczowych. Wyróżnia się różne postacie kliniczne ZUM: bakteriomocz, bezobjawowy bakteriomocz, nawrotowe zakażenie układu moczowego oraz ZUM powikłane i niepowikłane. ZUM to jedna z najczęstszych chorób wieku dziecięcego. Do drugiego roku życia częstsza zachorowalność notowana jest u chłopców, natomiast potem zakażenia dróg moczowych częściej dotykają dziewczynek. Zobacz film: "Zakażenia układu moczowego" spis treści 1. Przyczyny ZUM u niemowląt 2. Objawy ZUM u niemowląt 3. Diagnostyka ZUM u niemowląt 4. Leczenie ZUM u niemowląt rozwiń 1. Przyczyny ZUM u niemowląt U niemowląt zakażenie dróg moczowych zwykle spowodowane jest przez ogólną infekcję. Krążące we krwi bakterie docierają do nerek, a potem rozprzestrzeniają się na układ moczowy. Gdy dochodzi do zapalenia nerek, dziecko musi być leczone w szpitalu. Zakażenie może też rozprzestrzeniać się „od dołu”, tzn. gdy bakterie kolonizują cewkę moczową, drogą wstępującą przechodzą do pęcherza moczowego i wreszcie do nerek. O zakażenie takie łatwo, gdy zaniedbywane są zasady higieny. Bakterie z okolic odbytu wędrują do cewki. U chłopców częstym powodem zakażeń układu moczowego są bakterie zgromadzone pod napletkiem. ZUM sprzyjają również takie czynniki, jak: cewnikowanie, długotrwała antybiotykoterapia, zaparcia, owsica, stany zapalne miejsc intymnych, odpływ wsteczny moczu, wady wrodzone układu moczowego, pęcherz neurogenny. 2. Objawy ZUM u niemowląt Filtracją krwi zajmują się nerki. To one zatrzymują szkodliwe produkty przemiany materii i wytwarzają mocz. Mocz spływa moczowodami do pęcherza moczowego, a stamtąd przez cewkę jest wydalany na zewnątrz. Cały układ moczowy przypomina kształtem literę U i jest jałowy, pozbawiony drobnoustrojów, z wyjątkiem dolnego odcinka cewki moczowej. Obecność w moczu bakterii świadczy o zakażeniu dróg moczowych. Objawy zakażenia układu moczowego u niemowląt mogą być nietypowe. Czasem jedynym powodem do niepokoju jest wysoka gorączka u dziecka. Jakie inne symptomy mogą sugerować ZUM? Niechęć do ssania, wymioty, biegunka, nieutulony płacz, rozdrażnienie, senność, meningizm (sztywność karku, światłowstręt, ból głowy), odwodnienie, wzdęcia, drgawki, bladość i suchość skóry, tężyczka, płacz w czasie oddawania moczu, zmieniony zapach i wygląd moczu. ZUM zwykle zaczyna się podobnie jak inne choroby niemowlęce, czyli gorączką, brakiem apetytu, apatią, popłakiwaniem. Maluszek może być albo rozdrażniony i marudny, albo senny. Niektóre niemowlęta mają obniżoną temperaturę ciała. Czasem ZUM przebiega bezobjawowo. Jedynym niepokojącym sygnałem jest słabe przybieranie dziecka na wadze. U noworodków i najmłodszych niemowląt o ZUM może świadczyć przedłużająca się żółtaczka. 3. Diagnostyka ZUM u niemowląt Podczas diagnozowania zakażenia dróg moczowych lekarz ogląda miejsca intymne u dziecka. ZUM sprzyjają bowiem takie schorzenia, jak pieluszkowe zapalenie skóry, stulejka i zapalenie żołędzi u chłopców czy owsica. Lekarz zleca badanie ogólne moczu i posiew moczu z antybiogramem. Czasami konieczne jest również badanie krwi. Badania diagnostyczne umożliwiają wykrycie szczepu bakterii wywołujących zakażenie i pozwalają na dostosowanie odpowiedniego antybiotyku. Najczęściej za zakażenia dróg moczowych u dzieci odpowiadają bakterie typu: Escherichia coli, Proteus, Klebsiella, enterokoki, streptokoki, gronkowiec złocisty, Haemophilus influenzae. Niektóre przychodnie dysponują testami paskowymi, które umożliwiają szybką diagnostykę i wdrożenie terapii. Testy paskowe nie zwalniają jednak od wykonania posiewu moczu. Rzadką przyczyną ZUM u dzieci są adenowirusy i grzyby. Zakażenia grzybicze układu moczowego wynikają z reguły z długotrwałej antybiotykoterapii. Aby badanie moczu było wiarygodne, dokładnie umyj okolice krocza dziecka. U dziewczynek rozchyl wargi sromowe i umyj ujście cewki moczowej. U chłopców można zakroplić trochę roztworu rywanolu, dzięki czemu zmniejszasz ryzyko zanieczyszczenia moczu bakteriami spod napletka. Po umyciu narządów przygotuj jałowy pojemnik na mocz – do kupienia w aptece bez recepty. Gdy maluch zacznie sikać, odczekaj chwilę i złap mocz ze środkowego strumienia. Na pojemniku naklej kartkę z imieniem i nazwiskiem oraz datą urodzenia dziecka. Pojemnik z moczem zanieś jak najszybciej do laboratorium. 4. Leczenie ZUM u niemowląt U niemowląt i dzieci w ciężkim stanie zaleca się leczenie w szpitalu. Na ogół jest to podawanie antybiotyku i nawadnianie organizmu kroplówką z elektrolitami. U niemowląt do czwartego miesiąca życia antybiotyk podawany jest w zastrzyku – domięśniowo lub dożylnie. Utrzymujący się po dwóch dniach terapii dodatni posiew moczu lub nieustępowanie objawów jest wskazaniem do zmiany leku. Czas trwania leczenia powinien wynosić 7-10 dni, a u dzieci z objawami odmiedniczkowego zapalenia nerek – dwa tygodnie. Niewłaściwe leczenie ZUM u dzieci może prowadzić do uszkodzenia nerek i uogólnionego zakażenia krwi, czyli sepsy. Po skończonej terapii maluszek kierowany jest na USG jamy brzusznej, by ocenić stan nerek. Lekarz może również zlecić podawanie dziecku profilaktycznie leków, które mają zapobiec ponownemu zakażeniu. Wspomagające znaczenie mają ziołowe preparaty przeciwbakteryjne oraz preparaty zakwaszające mocz, np. żurawina, gdyż kwaśne pH moczu działa bakteriostatycznie. Na przyszłość lepiej zapobiegać niż leczyć. Profilaktyka ZUM u niemowląt opiera się na: częstym podawaniu picia, najlepiej przegotowanej wody, podczas biegunki i gorączki, zwalczaniu zaparć, ponieważ sprzyjają infekcjom układu moczowego, częstym zmienianiu pieluch i nieprzytrzymywaniu dziecka w brudnej pieluszce, dokładnym myciu okolic krocza – najlepiej ciepłą wodą, a nie nasączonymi chusteczkami, podmywaniu dziewczynki zawsze od przodu ku tyłowi – nigdy na odwrót, dokładnym myciu pachwin, pośladków, moszny i prącia u chłopca (delikatnie odsuń napletek), kupowaniu pieluszek naturalnych, a nie ceratowych, pozwalających na przepuszczanie powietrza, częstym zmienianiu bielizny – najlepiej bawełnianej i pranej w łagodnych proszkach, ciepłym ubieraniu i nakładaniu dziecku skarpetek, gdy jest zimno. By ulżyć maluchowi przy często bolesnym zapaleniu, warto stosować na brzuszek ciepłe okłady, np. termofor. polecamy Probiotyki są dziś tematem zyskującym na popularności, wypierając tym samym czas świetności powszechnie stosowanych antybiotyków. Prozdrowotne właściwości bakterii probiotycznych, zastosowanych w odpowiedniej dla szczepu dawce, posiadają wiele właściwości sprzyjających poprawie naszego zdrowia. Układ moczowo-płciowy również jest wspomagany przez działanie probiotycznych bakterii, co ma szczególne znaczenie w sytuacji nawracających, przewlekłych zakażeń z epizodami gorączki, które mogą doprowadzić do trwałej choroby oraz niewydolności nawracających zakażeń układu moczowego to szerokie zagadnienie dotykające nie tylko dzieci, ale także osób dorosłych. W swoich skutkach epizody zakażeń z towarzyszącą gorączką mogą prowadzić do trwałych zmian bliznowatych w nerkach, a co za tym idzie – do przewlekłej choroby nerek. Niemniej jednak, wśród zakażeń bakteryjnych u dzieci, to właśnie zakażenia układu moczowego plasują się w czołówce, choć są zależne od wielu czynników, takich jak: wiek dziecka, miejsce, w jakim zakażenie się zlokalizowało, odporności organizmu dziecka oraz od innych towarzyszących wad układu moczowego u odmiedniczkowe zapalenie nerek jest najczęstszą postacią zakażeń układu moczowego i jeśli stanowi ono jednorazowe zdarzenie, to problem nie jest wielkiej wagi. Jeśli jednak sytuacja ta się powtarza. a ma charakter nawracający i epizodyczny, konieczne jest podjęcie odpowiednich działań, by uniknąć skutków takich jak białkomocz, nadciśnienie tętnicze, aż po przewlekłą chorobę nerek, która może doprowadzić do konieczności wdrożenia leczenia nerkozastępczego [1].Czy to zakażenie dróg moczowych?Wczesne rozpoznanie zakażeniu dróg moczowych może nastręczać wielu problemów, szczególnie w odniesieniu do wieku dziecięcego z powodu braku specyficznych objawów. Ponadto podstawę do rozpoznania stanowią badania moczu, którego samo pobranie może okazać się trudnym zadaniem w przypadku małych dzieci. Zakażenia u młodszych dzieci przeważnie związane są z wadą układu moczowego, a u starszych mogą sugerować zaburzenia jego prawidłowej czynności [2].Bateryjne zapalenie, które obejmuje miedniczkę nerkową (zakażenie górnych dróg moczowych), objawia się zazwyczaj nagłym początkiem, zazwyczaj ostrym, pod postacią gorączki powyżej 38 stopni Celsjusza. Dodatkowo pacjenci uskarżają się na ból brzucha oraz tkliwość w obrębie okolicy dolnych dróg moczowych (cewki moczowej) to przede wszystkim bezmocz, pojawiające się uczucie nagłego parcia, moczenie, ból lokalizujący się nad łonem, a czasami może nawet pojawić się także zaistnieć sytuacja bezobjawowego zakażenia, co oznacza obecność bakterii w moczu, pomimo że nie wywołują one żadnych objawów [2].Lepiej zapobiegać niż leczyćŚwiadomość powstawania zmian bliznowatych w nerkach, podczas gorączkowych epizodów zakażeń układu moczowego, skłaniała przez lata do stosowania profilaktycznej antybiotykoterapii, już w sytuacji pojawienia się pierwszego takiego epizodu. Dopiero wyniki badań, które wykazały brak jednoznacznego twierdzenia o tym, że antybiotyki sprzyjają nietworzeniu się blizn, skłoniło specjalistów do zmiany strategii postępowania w tym zakresie. Zgodnie z zaleceniami, jakie rekomendowane są aktualnie, profilaktyka antybiotykowa nie powinna być stosowana w sytuacji pojawienia się pierwszego epizodu gorączki przy zakażeniu układu moczowego – nie powinna więc stanowić rutyny. Uzasadnieniem dla jej wdrożenia są nieprawidłowości układu moczowego w obrazie uzyskanym za pomocą badania USG, nawracające zakażenia układu moczowego oraz wady układu moczowego. Innym aspektem, który wzięty został pod uwagę, jest fakt, że przewlekła antybiotykoterapia jest nie tylko groźna w skutkach, ale także przyczynia się do rozwoju lekooporności i utrudnia leczenia w późniejszych etapach życia człowieka [1].„Dla życia”W najprostszym tłumaczeniu słowa pochodzącego z greki – probiotyki („pro bios” – „dla życia”) stanowią grupę żywych drobnoustrojów, których odpowiednia dawka podana gospodarzowi wpływa korzystnie na jego organizm. Trwający długo czas świetności antybiotyków i szczepień ustępuje dziś miejsca metodom profilaktycznym opartym na probiotykach, których zbawienny wpływ znali już starożytni, kiedy zauważyli poprawę zdrowia dzięki bakteriom, jakie znajdowały się w fermentującym mleku. Powszechność poglądu o zdrowym wpływie kefirów i jogurtów ma tu swoje uzasadnienie, gdyż początek XX wieku przyniósł potwierdzenia naukowe na słuszność tej tezy. Szczególną rolę wówczas przypisywano bakteriom ze szczepu Lactobacillus, które podane w odpowiedniej dawce miały stanowić formę bateryjnej terapii zastępczej [1].Bakterie fermentacji mlekowej powszechnie stosowane są jako probiotyki, jednak warto zwrócić uwagę na fakt, że nie wszystkie szczepy mają pozytywny, prozdrowotny wpływ na organizm człowieka, Stąd konieczność odpowiedniej selekcji oraz dobierania właściwej dawki [3].fot. panthermediaCechy dobrego probiotyku to przede wszystkim odporność na niskie PH, jakie panuje w żołądku oraz odporność na enzymy trawienne. Inną ważną cechą jest zdolność do przylegania do błon jelitowych i kolonizacji. Szczepy, jakie zaliczane są do bakterii probiotycznych, to głównie bakterie kwasu mlekowego Lactobacillus i Bifidobacterium, a także pałeczki Lactococcus, Streptococcus thermophilus, Enterococcus faecium i niektóre za szczepów Escherichia coli. Dodatkowo bakterie probiotyczne możemy znaleźć wśród drożdżaków, gdzie podobne cechy znaleziono u Saccharomyces boulardii [1]. Forum: Oczekując na dziecko więc tak – zrobiłam ogół badań i z analizy ogólnej moczu wyszły takie rzeczy że generalnie powinnam przestać siusiać bo bym 10/12 godzin spędzała w kibelku… powtórzyłam badania – cóż znów ogólne bo doszliśmy z ginem do wniosku, że coś przekłamane są te wyniki… i wyszły diametralnie lepsze ale z obecnościa bakterii… dodam że od 1 roku życia, kiedy to zaczono mnie leczyć (i zaleczano chorobę przez lat 4) mam nawracające infekcje dróg moczowych… przed wizytą postanowiłam zrobic posiew, żeby dowiedzieć się cóż to za bakterie się u mnie zagościły tym razem… i tu moje pytanie (jestem w 18tc): czy taka infekcja zagraża dzidzi w brzuszkowym domku?? będę wdzięczna za odpowiedź pozdrawiamy cieplutko moni i Piotruś – Wrześniątko – i Aniołek –